بسم رب الشهدا

اشعار زیر از شاعر خوش ذوق حاج آقا جبرئیلی در مورد امام حسین علیه السلام است که برای بار اول در معرض دید عموم قرار می‌گیرد امیدوارم هم استفاده کنید و هم از نظرات خود ما را بهره‌مند سازید:

کو آنکه اندوه تو را فهمیده باشد            

یک نم ز‌دریای غمت را دیده باشد

در سینه نورانی تو سایه زد شب         

بی ‌آنکه شأنت را ز خود پرسیده باشد

زیباتر از رخسار تو باور ندارم                

در هفت گردون لاله‌ای روئیده باشد

افسوس یک یاغی‌ترین این لاله را چید    

بی‌آنکه از خشم خدا ترسیده باشد

باور ندارم هیچ گلچینی به عالم              

اینگونه گل از باغ هستی چیده باشد

دیدند آن سر همچنان زیباترین است     

هر چند بین خاک و خون غلتیده باشد

بر نیزه بالا رفت آن سر در معابر       

چون حیف بود از چشم‌ها پوشیده باشد

بسم الله الرحمن الرحیم

قال صاحب منتخب الختوم روی المجلسی عن السجاد(ع) انه اذا کان اول الشهر یوم الاثنین، فابدء بقرائة سورة الواقعه الی الیوم الرابع عشر، کل یوم علی عدد الایام، فتقروها فی الیوم الرابع عشر اربع عشرة مرة، و فی کل خمیس اقرء هذا الدعاء بعد الفراغ من السور مرة ، و هذا العمل لتوسعة الرزق و تسهیل الامور المشکلة واداء الدیون مجرب غیر مرة و لیکتم من الجهال و السفهاء البتة( الدعا)

یا واحد (یا احد) یا ماجد یا جواد ، یا حلیم یا حنان، یا منان یا کریم، اسئلک تحفه من تحفاتک تلمّ بها شعثی، و تقضی بها دینی و تصلح بها شانی برحمتک یا سیدی اللهم ان کان رزقی فی السماء فانزله و ان کان فی الارض فاخرجه و ان کان بعیدا فقرّبه و ان کان قریبا فیسّره، و ان کان قلیلا فکثّره، و ان کان کثیرا فبارک لی فیه، و ارسله علی ایدی خیار خلقک، و لا تحوجنی الی شرار خلقک، و ان لم یکن فکوّنه بکینونیّتک، و وحدانیّتک، الهم انقله الی حیث اکون و لا تنقلنی الیه حیث یکون، انک علی شیئ قدیر ( یا حی یا قیوم، یا واحد یا مجید، یا برّ یا کریم ) یا رحیم یا غنیّ صل علی محمد و آل محمد تمّم علینا نعمتک و هنّئنا کرامتک، و البسنا عافیتک.

اشعار آیت الله وحیدی خراسانی در مدح حضرت معصومه (س):

ای دختر عقل و خواهر دین    وی گوهر درج عزّ و تمکین

عصمت شده پای‌بند مویت    ای علم و عمل مقیم کویت

ای میوه شاخسار توحید    همشیره ماه و دخت خورشید

وی گوهر تاج آدمیّت    عرخنده نگین خاتمیّت

شیطان به خطاب قم برانند    پس تخت تو را به قم نشانند

کاین خانه بهشت و جای حوّاست    ناموس خدای جایش اینجاست

اندر حرم تو عقل مات است    زین خاک که چشمه حیات است

جسمی که در این زمین نهان است    جانی است که در تن جهان است

این ماه منیر و مهر تابان    عکسی بود از قم و خراسان

ایران شده نوربخش ارواح    مشکات صفت به این دو مصباح

از این دو حرم دلا چه پرسی    حق داند و وصف عرش و کرسی

هر کس به درت به یک امیدی است    محتاج‌تر از همه وحیدی است.

نقل از هفته نامه پژواک قم ( ویژه نمایشگاه کریمه (س))

بر افلاک ار بتابی آفتابی                                 اگر بر خاک خوابی، بوترابی

بیا و پرچم حق را برافراز                              که حق گردد به عدل تو سرافراز

ادامه مطلب...